منابع تجدید‌پذیر: تعریف، ملاحظات و انواع

۱ آذر ۱۴۰۳

آمار بازدید : 819

منابع تجدیدپذیر چیست؟

یک منبع تجدیدپذیر منبعی است که به طور طبیعی در طول زمان دوباره پر می‌شود؛ به همین دلیل، علیرغم مصرف آن توسط انسان، پایدار است.

منابع تجدیدپذیر به دلیل پتانسیل جایگزینی منابع غیرقابل تجدید یا محدود در تولید انرژی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. علاوه بر این، این منابع می‌توانند انرژی پاک‌تری نسبت به منابع غیرقابل تجدید مانند زغال سنگ و سوخت‌های فسیلی ارائه دهند.

نمونه‌هایی از منابع تجدیدپذیر عبارت‌اند از: خورشید، باد، آب، انرژی زمین‌گرمایی و زیست‌توده.

جملات کلیدی

  • با افزایش جمعیت، تقاضا برای منابع تجدیدپذیر رو به افزایش است.
  • انرژی ایجاد شده توسط منابع تجدیدپذیر به دلیل توانایی آنها در بازسازی طبیعی، تقریباً نامحدود در نظر گرفته می‌شود.
  • انرژی‌های تجدیدپذیر می‌توانند فشار وارده بر عرضه محدود سوخت‌های فسیلی که منابع تجدیدناپذیر محسوب می‌شوند را کاهش دهند.
  • استفاده از منابع تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ همچنان پرهزینه است و نیازمند تحقیقات بیشتری برای مقرون به صرفه شدن است.
  • با وجود ماهیت تجدیدپذیر برخی از منابع، تلاش‌های حفاظتی از اهمیت زیادی برخوردار است؛ به عنوان مثال، در زمینه آب.

آشنایی با منابع تجدیدپذیر

منابع تجدیدپذیر منابعی هستند که به دلیل وجود بی‌پایان آنها یا قابلیت دوباره پر شدن‌شان، از پایداری برخوردارند. خورشید، باد و انرژی زمین‌گرمایی به عنوان منابع بی‌پایان و تجدیدپذیر در نظر گرفته می‌شوند.

آب نیز به عنوان یک منبع تجدیدپذیر به شمار می‌آید تا زمانی که بارندگی کافی وجود داشته باشد. تغییرات الگوی آب و هوایی نیازمند توجه به حفاظت از منابع آب است.

دیگر منابع طبیعی نیز تجدیدپذیر در نظر گرفته می‌شوند؛ حتی اگر برای تجدید آنها زمان و تلاشی نیاز باشد. به علاوه، بسیاری از فلزات گرانبها به دلیل امکان استفاده مجدد، قابل تجدید محسوب می‌شوند؛ چرا که در هنگام استخراج و استفاده از بین نمی‌روند و قابل بازیافت هستند.

منابع تجدیدپذیر برای تولید انرژی

از دهه ۱۸۸۰ میلادی، سوخت‌های فسیلی به عنوان منبع اصلی تولید انرژی مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛ با این حال، منابع تجدیدپذیر مانند نیروگاه‌های آبی و چوب به مدت طولانی‌تری مورد استفاده بوده‌اند و تا دهه ۱۹۹۰ دو منبع اصلی انرژی تجدیدپذیر به شمار می‌آمدند.

امروزه تولید انرژی تجدیدپذیر به طور فزاینده‌ای از منابع زیست‌توده، زمین‌گرمایی، خورشیدی، آبی و بادی صورت می‌گیرد.

تولید موفق انرژی‌های تجدیدپذیر شامل چالش‌هایی از جمله قابلیت اطمینان و هزینه است. تحقیقات زیادی در حال انجام است تا بهینه‌ترین روش‌های تولید انرژی تجدیدپذیر در مقیاس گسترده را شناسایی کند.

توافقنامه اقلیمی پاریس

توافقنامه اقلیمی پاریس بین بیش از ۱۸۰ کشور برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و محدود کردن افزایش دمای جهانی به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد نسبت به سطح پیش‌صنعتی تا سال ۲۱۰۰ به امضا رسید. در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱، رئیس‌جمهور جو بایدن فرمانی اجرایی برای بازگشت ایالات متحده به این توافقنامه پس از خروج دولت ترامپ در سال ۲۰۲۰ صادر کرد.

انواع منابع تجدیدپذیر

  • خورشید: نور خورشید یکی از شناخته‌شده‌ترین منابع تجدیدپذیر است و برای گرم‌کردن، پخت و پز و تأمین آب گرم استفاده می‌شود. فناوری‌های مختلفی برای جمع‌آوری و تبدیل انرژی خورشید به انرژی گرمایی وجود دارد که می‌تواند برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
  • باد: باد رابطه مستقیمی با خورشید دارد و در تولید انرژی پاک استفاده می‌شود. توربین‌های بادی برق تولید کرده و در فرآیند تولید هیچ گاز گلخانه‌ای تولید نمی‌کنند.
  • آب: انرژی آبی به عنوان یک منبع تجدیدپذیر مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند از طریق سدها به تولید برق بپردازد.
  • زمین‌گرمایی: انرژی زمین‌گرمایی از گرمای زمین برای تولید برق استفاده می‌کند و در نیروگاه‌های مختلفی به‌کار گرفته می‌شود.
  • زیست‌توده: محصولات آلی تجدیدپذیر که انرژی تولید می‌کنند، زیست‌توده نامیده می‌شوند. این منابع از گیاهان و حیوانات به دست می‌آیند و شامل محصولات کشاورزی، ضایعات غذایی، چوب و کود حیوانی می‌باشند.

منابع تجدیدپذیر در مقابل منابع غیرقابل تجدید

  • منابع تجدیدپذیر منابعی هستند که با وجود مصرف شدن، به وجود خود ادامه می‌دهند و یا قابلیت دوباره پر شدن را دارند. این منابع شامل خورشید، باد، آب، زمین‌گرمایی و زیست‌توده هستند و معمولاً تأثیر منفی کمتری بر محیط‌زیست دارند.
  • منابع غیرقابل تجدید شامل منابعی هستند که به دلیل زمان بسیار طولانی مورد نیاز برای تشکیل، متناهی در نظر گرفته می‌شوند؛ مانند زغال‌سنگ، گاز طبیعی و نفت.

 

ملاحظات خاص در استفاده از منابع تجدیدپذیر

گرایش جهانی به منابع تجدیدپذیر:
منابع تجدیدپذیر به نقطه کانونی جنبش‌های زیست‌محیطی، چه در سیاست و چه در اقتصاد، تبدیل شده‌اند. انرژی حاصل از این منابع فشار کمتری بر عرضه محدود سوخت‌های فسیلی وارد می‌کند. یکی از مشکلات استفاده از این منابع در مقیاس بزرگ، هزینه بالای بهره‌برداری از آن‌ها است و به‌طور کلی نیاز به تحقیقات بیشتری برای بهینه‌سازی و کاهش هزینه‌ها وجود دارد.

سوخت‌های فسیلی مانند زغال‌سنگ و نفت، علاوه بر عرضه محدود، به محیط‌زیست آسیب وارد می‌کنند و به گرمایش جهانی کمک می‌کنند. پروتکل کیوتو، اولین توافق‌نامه بزرگ بین‌المللی برای مهار انتشار دی‌اکسید کربن و گرمایش زمین، در سال ۱۹۹۷ به تصویب رسید. پس از آن، قدرت‌های جهانی در سال ۲۰۱۵ در پاریس به توافقی جدید دست یافتند تا میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند و اتکای بیشتری به منابع تجدیدپذیر داشته باشند.

مشوق‌های استفاده از منابع تجدیدپذیر

مشوق‌ها می‌توانند به استفاده گسترده‌تر از انرژی‌های جایگزین کمک کنند. برای مثال، مالیات بر انرژی می‌تواند هزینه سوخت‌های فسیلی را افزایش داده و منابع تجدیدپذیر را از نظر اقتصادی جذاب‌تر کند. این امر باعث می‌شود تا مردم به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تمایل بیشتری داشته باشند.

صندوق‌های سبز که به عنوان ابزارهای سرمایه‌گذاری نظیر صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک عمل می‌کنند، با سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دوستدار محیط‌زیست و پایدار، به ارتقای آگاهی زیست‌محیطی کمک می‌کنند و استفاده از منابع تجدیدپذیر را ترویج می‌دهند.

این مشوق‌ها اثرات مثبتی داشته‌اند. به عنوان مثال، طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده (EIA)، در سال ۲۰۲۱، انرژی‌های تجدیدپذیر تقریباً ۱۲.۶ کوادریلیون واحد حرارتی بریتانیا (Btu) را تأمین کرده‌اند که حدود ۱۲ درصد از کل مصرف انرژی ایالات متحده را تشکیل می‌دهد. بخش انرژی الکتریکی نیز ۵۹ درصد از کل انرژی تجدیدپذیر را در این سال مصرف کرده و حدود ۲۰ درصد از تولید برق این کشور از منابع تجدیدپذیر تأمین شده است.

دولت‌های ایالتی و فدرال ایالات متحده از طریق مشوق‌ها و الزامات قانونی، استفاده از سوخت زیستی را تشویق کرده‌اند و انتظار می‌رود که مصرف انرژی تجدیدپذیر در ایالات متحده تا سال ۲۰۵۰ به رشد خود ادامه دهد.

سوالات متداول درباره منابع تجدیدپذیر

۱. منابع تجدیدپذیر به چه معناست؟
منابع تجدیدپذیر به منابعی گفته می‌شود که به طور طبیعی و در طی بازه زمانی مشخص خود را دوباره پر می‌کنند. به عبارتی دیگر، این منابع قابلیت استفاده مجدد دارند بدون اینکه خطر اتمام دائمی آن‌ها وجود داشته باشد. منابع تجدیدپذیر به عنوان منابع انرژی پاک و پایدار در نظر گرفته می‌شوند.

۲. نمونه‌هایی از منابع تجدیدپذیر چیست؟
خورشید، باد، آب و زیست‌توده از نمونه‌های برجسته منابع تجدیدپذیر هستند. زیست‌توده از منابع گیاهی و حیوانی به دست می‌آید و شامل موادی مانند چوب، محصولات کشاورزی، ضایعات غذایی و کود حیوانی می‌شود.

۳. برای تشویق به استفاده از منابع تجدیدپذیر چه اقداماتی انجام می‌شود؟
اقدامات مختلفی برای ترویج استفاده از منابع تجدیدپذیر انجام می‌شود. مالیات بر انرژی باعث افزایش هزینه سوخت‌های فسیلی می‌شود که در نتیجه قیمت انرژی‌های تجدیدپذیر جذاب‌تر و مصرف‌کنندگان به استفاده از آن‌ها ترغیب می‌شوند. همچنین، صندوق‌های سرمایه‌گذاری سبز از شرکت‌های پایدار و دوستدار محیط‌زیست حمایت می‌کنند.

پروتکل کیوتو چیست؟

پروتکل کیوتو یک توافق‌نامه بین‌المللی برای کاهش انتشار دی‌اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه‌ای است. هدف اصلی این پروتکل این است که کشورهای صنعتی انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند. این توافق‌نامه در سال ۱۹۹۷ در کیوتو، ژاپن، به تصویب رسید، زمانی که گازهای گلخانه‌ای تهدیدی جدی برای آب و هوا، زندگی روی زمین و سلامت سیاره به حساب می‌آمدند.

جمع‌بندی نهایی

منابع تجدیدپذیر شامل خورشید، باد، آب، زمین‌گرمایی و زیست‌توده هستند و منابع طبیعی‌اند که قابلیت دوباره پر شدن دارند یا به‌طور مداوم در دسترس‌اند. در سال‌های اخیر، این منابع به دلیل نقشی که می‌توانند در جایگزینی سوخت‌های فسیلی و کاهش تأثیرات منفی زیست‌محیطی ایفا کنند، از اهمیت خاصی برخوردار شده‌اند.

اگرچه استفاده از منابع تجدیدپذیر در مقایسه با منابع تجدیدناپذیر چالش‌های هزینه‌ای و زیرساختی دارد، اما از نظر زیست‌محیطی و پایداری طولانی‌مدت، به گزینه‌ای ارزشمند تبدیل شده است. توجه جهانی به این منابع همچنان در حال افزایش است، به‌ویژه با توجه به محدودیت‌های سوخت‌های فسیلی و تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوایی.