بیودیزل نوعی سوخت قابل احتراق است که از روغنهای ارگانیک مانند روغن گیاهی ساخته می شود. بسیاری از آن را به عنوان جایگزینی سازگارتر با محیط زیست برای نفت می‌دانند.
از زمان تصویب قانون سیاست انرژی در سال ۲۰۰۵، استفاده و تولید سوخت های زیستی در ایالات متحده افزایش یافته است. کاربردهای رایج آن شامل استفاده از آن به عنوان سوخت خودرو، سوخت هواپیما و نفت گرمایشی است.
جملات کلیدی
بیودیزل نوعی سوخت جایگزین است که از ترکیب الکل با روغن گیاهی ساخته می شود.
بیودیزل می تواند به عنوان یک منبع انرژی برای وسایل نقلیه و کاربردهای صنعتی، در کنار یا به عنوان جایگزینی برای فرآورده های نفتی سنتی استفاده شود.
بیودیزل کمتر از گازوئیل آتش می گیرد.
طرفداران بیودیزل به کمک آن به پایداری محیط زیست اشاره می کنند.
منتقدان آن به تأثیر مخرب بالقوه آن بر تولید جهانی غذا اشاره می کنند.
آشنایی با بیودیزل
سوخت زیستی از ترکیب یک نوع الکل – مانند متانول – با یک نوع روغن گیاهی مانند روغنهای موجود در سویا یا روغن نخل تولید می شود. مواد دیگری مانند چربی های حیوانی یا روغن های آشپزی بازیافتی نیز می توانند استفاده شوند. هنگامی که زیست توده به دست آمده به سوخت مایع تبدیل می شود، می توان از آن برای تامین انواع نیازهای انرژی، در رقابت با منابع انرژی سنتی مانند بنزین و نفت خام استفاده کرد.
اگرچه بیودیزل را می توان به عنوان جایگزینی برای سوخت های سنتی مانند بنزین و گازوئیل دید، اما می توان آن را با سوخت های سنتی مبتنی بر هیدروکربن به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خودرو ترکیب کرد.
بنا به گزارش وزارت انرژی ایالات متحده، بیودیزل یک منبع نسبتاً کارآمد انرژی است، به طوری که بیودیزل سویا حدود ۴.۵۶ واحد انرژی به ازای هر واحد انرژی سوخت فسیلی مصرف شده در طول چرخه حیات خود تولید می‌کند.
اگرچه امروزه بیودیزل هنوز بسیار کمتر از سوخت‌های معمولی استفاده می‌شود، انتظار می‌رود شکاف قیمتی بین دیزل سنتی و بیودیزل در دهه‌های آینده به دلیل کمبود و مقرراتی که بر فرآورده‌های مبتنی بر نفت تأثیر می‌گذارد، کاهش یابد. عوامل اضافی مانند وجود یارانه های کشاورزی و زیست محیطی نیز ممکن است به افزایش رقابت بیودیزل و سایر منابع سوخت جایگزین کمک کند.
نمونه ای از بیودیزل
امروزه بیودیزل در سراسر جهان به عنوان منبع سوخت جایگزین برای خودروها و سایر وسایل نقلیه استفاده می شود. حامیان آن به تأثیر مثبت آن بر کیفیت هوا در مقایسه با سوخت های فسیلی سنتی اشاره می کنند. برخی نیز بیودیزل را به عنوان سوخت ایمن‌تر می‌دانند زیرا نسبت به گازوئیل نفتی کمتر قابل احتراق است.
از سوی دیگر، منتقدان بیودیزل استدلال می‌کنند که پذیرش سوخت‌های جایگزین مبتنی بر محصولات کشاورزی می‌تواند با تشویق کشاورزان به تغییر از محصولات غذایی بیشتر به محصولاتی که فقط به عنوان منبع سوخت مورد استفاده قرار می‌گیرند، به کمبود مواد غذایی کمک کند.
مشکلات محلی ایجاد شده توسط چنین تغییراتی ممکن است به شدت در اقتصادهای در حال توسعه احساس شود که مصرف کنندگان مواد غذایی محلی ممکن است قدرت خرید یا زیرساخت ملی برای واردات منابع جایگزین غذا در مقیاس بزرگ را نداشته باشند.